چار زانو

خودت را جمع کرده بودی کنار ِ میزعسلی

من روی طاقچه پاهای ِ آویزانم را تکان می دادم

پیرزن ِ همسایه را آن سوی ِ پنجره دیدم

با آن تن ِ گرد َش تند و تند دستانش تکان می خورد

.

.

.

صحنه ی ِ جالبی بود

من داشتم می بافتم موهایم را

تو دروغ هایت را

پیرزن شال گردنی بلند . . .

می بافتیم . . .

روی ِ صندلی ای که داشت قیژ قیژ می کرد

.

.

با پلک هایی باز

وسط ِ اتاقی تاریک

.

.

بلند شدم

کلید برق را فشردم

نور چشمانم را زد

دوباره روی ِ صندلی ِ قیژ قیژ کن (!)

...

نه

این عکس های ِ در و دیوار

این یادگاری های ِ آویزان شده

این گل های خشک شده ی ِ فسیل شده

نه

نمی توانم ...

بلند شدم

کلید برق را فشردم باز ...

سیـــــــــــــاهی...

بهتر است ...

.

قیژ

قیژ

قیژ

.

.

.